ပင္လယ္ကို အရမ္းခ်စ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္က အားတိုင္း မၾကာခဏဆိုသလို ပင္လယ္ျပင္ကို သြားၾကည့္ခဲ့တယ္။ ပင္လယ္ျပင္ကိုၾကည့္ျပီး သူစကားေတြ ေျပာေနတတ္တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ သူက ပင္လယ္ကိုၾကည့္ျပီး “ပင္လယ္... ငါမွာျဖင့္ နင့္ကိုခ်စ္လိုက္ရတာ... နင္ကေတာ့ ငါ့ကို ျပန္မခ်စ္ခဲ့ဘူး။ ငါ့ကို အခ်စ္နည္းနည္းေပးပါ ပင္လယ္... ငါလာတိုင္း ျငိမ္ျပီး ေနမျပပါနဲ႔” လို႔ေျပာေတာ့ ပင္လယ္က ခဏေလာက္ ေတြေဝသြားျပီး.....
“ငါရဲ႕အခ်စ္က နည္းနည္းျပင္းတယ္။ ငါ့အခ်စ္ကို နင္တကယ္ပဲ အလိုရွိသလား?”
“ဟုတ္တယ္... နင့္အခ်စ္ေတြ ငါ့ကုိျမန္ျမန္ေပးပါ”
“ဒါေပမယ့္... နင္ခံႏိုင္ရည္ ရွိပါ့မလား”
“ဒါေပမယ့္ေတြ လုပ္မေနပါနဲ႔ေတာ့...နင့္အခ်စ္ကို ငါေစာင့္ေနတယ္”
သူ႔စကားကိုလည္းၾကားေရာ ပင္လယ္က အေ၀းကေန လွဳိင္းထျပီး သူ႔ဆီကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ည္းကပ္လာခဲ့တယ္။ လိွဳင္းေတြ ကမ္းေျခကို မေရာက္ခင္မွာဘဲ အဲဒီလူဟာ ေၾကာက္လန္႔ျပီး ထြက္ေျပးပါေတာ့့တယ္။ ပင္လယ္က စိတ္ထိခိုက္ျပီး က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ႏႈတ္ဆိတ္ျပီး မ်က္ရည္ေတြ က်ေနခဲ့မိတယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကို တိမ္က ျမင္လိုက္တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ တေရြ႔ေရြ႔ကုန္သြားခဲ့တယ္။ ပင္လယ္ကိုခ်စ္တဲ့လူ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူလည္း ပင္လယ္ကို အရမ္းခ်စ္ျပီး ပင္လယ္ေဘးမွာပဲ သူ႔အခ်ိန္ေတြကို ကုန္ေစခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူလည္း ဟိုအရင္က တစ္ေယာက္လိုပဲ ပင္လယ္ကို ေျပာခဲ့တယ္။
“ပင္လယ္... နင့္အခ်စ္ေတြ ငါ့ကိုေပးပါ”
ပင္လယ္က တစ္ခါခံထားရဖူးေတာ့ အခ်စ္ကို သက္ေသျပရမွာ ေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလူကလည္း ပင္လယ္ကို အခ်စ္ေတြ ေပးပါ..ေပးပါလို႔ မၾကာခဏ ေတာင္းဆိုေနေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ ပင္လယ္က “ ငါ့အခ်စ္ေတြကို နင္တကယ္ယူမလား!...ငါ့အခ်စ္က ျပင္းထန္တယ္ေနာ္.. နင္ခံႏိုင္ရည္ရွိပါ့မလား!”လို႔ေျပာတယ္။
အဲဒီစကားကို ၾကားေတာ့ ပင္လယ္ခ်စ္တဲ့လူက ရင္ကိုဖြင့္ျပီး ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ “ လာပါ... နင့္အခ်စ္ေတြ ငါ့ကိုေပးပါ” လို႔ ေျပာတယ္။ ပင္လယ္က အေဝးကေန လိွဳင္းေတြထျပီး သူ႔ဆီကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ည္းကပ္သြားတယ္။ လိွဳင္းေတြ ကမ္းနားေရာက္လာျပီဆိုရင္ပဲ သူဟာ လွိဳင္းေတြကို အားပါးတရ ေပြ႔ဖက္လိုက္ေတာ့တယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကို တိမ္က ျမင္ေတာ့ “ သူဟာ အခ်စ္ကို နားလည္တဲ့လူပဲ။ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပင္းထန္ေနပါေစ.. လူကိုမထိခိုက္ မနာက်င္ေစဘူးေလ” လို႔ တကိုယ္တည္း ေျပာေနခဲ့တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ပင္လယ္ခ်စ္သူက ပင္လယ္နဲ႔ အတူတူေနလာတာၾကာေတာ့ တစ္ေန႔မွာ သူက “ပင္လယ္.. နင့္ကိုငါ မခ်စ္ေတာ့ဘူး..... နင့္ရဲ႕အခ်စ္က ျငိမ္လိုက္.... လိွဳင္းထလိုက္၊ လွဳိင္းထလိုက္.... ျငိမ္လိုက္နဲ႔ တျခား အေျပာင္းအလဲေလးေတာင္ မရွိေတာ့ဘူးလား!... ငါသြားေတာ့မယ္” ဆိုျပီး ပင္လယ္ကို ထားရစ္ခဲ့ျပန္တယ္။ ပင္လယ္က အရမ္းစိတ္ထိခိုက္ေပမယ့္လည္း သူ႔ကို မတားျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒါကို တိမ္က ျမင္လိုက္တယ္။ သူလည္း ပင္လယ္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုျပီး စြန္႔သြားခဲ့ျပန္ျပီေပါ့လား...!
“ မငိုပါနဲ႔ ပင္လယ္ရယ္... နင္ရဲ႕အခ်စ္က သူတို႔နဲ႔မထိုက္တန္ပါဘူး... ငါသိတယ္” တိမ္က ပင္လယ္ကို ႏွစ္သိမ့္တယ္။
“ နင့္သိတယ္!..နင္ဘာကို သိတာလဲ?” ပင္လယ္က တိမ္ကို တအံ့တၾသ ျပန္ေမးတယ္။
“သူတို႔က နင့္ရဲ႕အေပၚယံကိုပဲ ၾကည့္ျပီး ခ်စ္ခဲ့ၾကတာ... နင့္ရဲ႕အတြင္းစိတ္ကို ခ်စ္ဖို႔ နားမလည္ခဲ့ၾကဘူး။ တကယ္လို႔ သူတို႔က နင့္ကို နားလည္မယ္၊ တကယ္ခ်စ္တတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ပင္လယ္ေအာက္မွာ ႐ႈမျငီးတဲ့ အဖိုးတန္ အလွအပ႐ႈခင္းေတြဟာ သူတို႔အတြက္ နင္ဖန္တီးထားတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ခံစားမိၾကရမွာေပါ့”
တစ္ခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္ဟာ လူေတြမခ်စ္တတ္ခဲ့တဲ့ ပင္လယ္လား...? ဒါမွမဟုတ္ ပင္လယ္ကိုမခ်စ္တတ္ခဲ့တဲ့ လူလား....?
ကိုယ္ဟာပင္လယ္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ့္မွာ လူေတြမေတြ႔မျမင္၊ မခံစားမိတဲ့ လွပတဲ့အတြင္းစိတ္ရွိပါတယ္။
ပင္လယ္ကိုမခ်စ္တတ္တဲ့လူ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ပင္လယ္ေအာက္(အတြင္းစိတ္)က အလွအပေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔ ကိုယ္အရည္အခ်င္း မရွိခဲ့့လို႔ပါပဲ။
အခ်စ္ဆိုတာ ဒီလိုပဲလား....?
အခ်စ္စစ္ကို ရွာေတြ႔ဖို႔ ကိုယ့္ကိုနားလည္ေပးတတ္တဲ့လူကို ရွာရမယ္တဲ့။ အဲဒီလူက ေျခာက္ပစ္ေတာ့ မကင္းႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ကိုယ့္ကို နားလည္ေပးလို႔ ကိုယ့္အျမင္မွာ သူဟာ ေျခာက္ပစ္ကင္းေနပါတယ္။
တစ္ဦးကိုတစ္ဦး နားလည္တယ္ ဆိုတာဘာလဲ...?
ကိုယ္႐ႈံးနိမ့္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္အက်င့္သိကၡာကို ထိပါးတဲ့စကား မေျပာသူ
ကိုယ္စိတ္ညစ္ေနခ်ိန္မွာ အေသးအမႊားကိစၥတစ္ခုအတြက္နဲ႔ ကိုယ့္ကို ရန္မရွာတတ္သူ
မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေဝးလည္း ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်သူ
ကိုယ္စိတ္႐ွဳပ္ခ်ိန္မွာ သူစိတ္႐ွဳပ္တာေတြကို ရင္မဖြင့္ျပတတ္တဲ့သူ
ကိုယ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ သူေပ်ာ္ရႊင္တာေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာတတ္တဲ့သူ
တစ္ဦးကိုတစ္ဦး နားလည္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြပါရတယ္၊ အၾကင္နာေတြ ရွိရတယ္။
ကိုယ့္ကို နားလည္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ရွာဖို႔ရာ ခက္ေကာင္းခက္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈထားရတယ္။
ကိုယ့္ကိုနားလည္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ရွာဖို႔ ကိုယ္က သူ႔ကိုအရင္ဆံုးနားလည္ေပးၿပီး သူနားလည္ႏိုင္တဲ့လူျဖစ္ေအာင္ အရင္ဆံုးလုပ္ရလိမ့္မယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Sunday, May 20, 2007)
Thursday, August 4, 2011
Tuesday, August 2, 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)
